Skończyła się kampania, skończyły się wybory no i znów nie udało się uniknąć nieuniknionego. Nie pomogły nawoływania do końca wojny polsko-polskiej, chwytliwe hasło i aniołki Kaczyńskiego. A sondaże, którymi dysponował sztab PiS, w których rzekomo kilkakrotnie miał być numerem jeden zostały wczoraj dotkliwie skorygowane. Fakty są brutalne – Kaczyński ponosi ósmą z rzędu porażkę wyborczą. I co?
I nic. Tak jak przed czterema laty, Kaczyński zaczął wystąpienie od chrzanienia o jakimś froncie któremu oni nie dali rady, tak wczoraj zasugerował że rząd w zasadzie będzie skupiał się na walce z jego ugrupowaniem. On nie rozumie i już nie zrozumie że rząd ma ważniejsze sprawy na głowie niż zwalczanie jego i jego bandy psychopatów.
Porażka jest dotkliwa. Może nie jest tak spektakularna jak porażka SLD ale będzie frustrująca dla PiS. A to dlatego że pokazuje że jakiejkolwiek taktyki by oni nie zastosowali to wyścig kończą na drugim miejscu. Takie poczucie bezsilności może powodować frustrację co najlepiej widać po osobie samego prezesa, który już dawno pod jej wpływem stracił zdolność trzeźwego myślenia.
Stan ten pogłębiany jest tym że Kaczyński zdaje sobie sprawę z tego co powinien zmienić w partii, aby ta miała szanse na zwycięstwo, choć głośno o tym nie mówi. I tak naprawdę po nieudanej próbie oszukania Polaków, podejmuję idiotyczną wręcz próbę przekonania siebie że tak nie jest – że jedyną szansą na zmianę wyniku PiS jest zmiana jej lidera. Skoro nie skutkowała ostra kampania nienawiści, nie skutkowała zakłamana kampania oparta na kłamliwej zmianie wizerunku, nie skutkowała kampania oparta na atakowaniu rządu i obwinianiu go za Smoleńsk i inne nieszczęścia to ze sporą dozą prawdopodobieństwa można powiedzieć że kolejne pomysły również zmiany na pierwszych dwóch miejscach podium nie przyniosą.
Można to porównać do próby czasowej przejazdu samochodem po wybranym torze. Z okrążenia na okrążenie zazwyczaj kierowca jedzie coraz pewniej i coraz szybciej. W końcu jednak osiąga swój najlepszy przejazd a kolejne próby są gorsze lub co najwyżej takie same. Nie wyklucza to możliwości poprawy swojego rekordu o jeszcze drobne ułamki sekund, ale wymaga to wielu kolejnych prób i czasu na nie poświęconych. Mówiąc krótko rezultaty są nikłe a nakład kosztów ogromny. Wówczas, trzeba zmienić albo technikę jazdy (czyt. kampanię), albo samochód (czyt. partię), albo kierowcę (czyt. wiadomo kto). Technikę jazdy Kaczyński zmieniał już kilkakrotnie, samochodu nie zmieni bo PiS to jego dzieło w które włożył ogrom pracy i nie ma zamiaru z niego rezygnować.
Czy zmieni kierowcę? Na pewno nie w najbliższym czasie. Podejmie jeszcze niejedną próbę odwrócenia sytuacji na szczycie. Nie chce się pogodzić z faktem że on swój najlepszy czas przejazdu już wykręcił. Grono wyborców jego partii, w takim kształcie jaki ma ona obecnie, jest już nasycone. Jego twardy i zmobilizowany elektorat stanowił około 30% głosujących i nie przeskoczy tego wyniku. Kaczyńskiego przy walce trzyma przekonanie że Polsce potrzebna jest prawica. Co do tego nikt nie ma wątpliwości, ale taka prawica jak ta obecna nie ma szansy na zwycięstwo bez drastycznych zmian.
Kaczyński nie chce odchodzić. Po pierwsze dlatego że byłby to swoisty walkower i przyznanie że znienawidzony Donald Tusk jednak jest lepszy. Po drugie dlatego że Kaczyński wie że jego odejście to jedyna szansa dla partii której jest współzałożycielem, boi się jednak że gdyby zdecydował się na taki krok to w następnych wyborach mógłby dostać dowód na to że w tym jedynym przypadku miał rację.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz